من در میان مردمی زندگی می کنم که باورشان نمی شود که من هم غمی دارم
می گویند خوش به حالت که خوشحالی!
نمی دانند که دلیل شاد بودنم
باج دادن به آنهاست برای دوست داشتن من!
سخنان زیبا
گردآوری مطالب :اسفندیار آقاجانیسخنان زیبا
گردآوری مطالب :اسفندیار آقاجانیشب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد
سعدی :
شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد
تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد
عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت
به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد
ز محبتت نخواهم که نظر کنم به رویت
که محب صادق آنست که پاکباز باشد
به کرشمه عنایت نگهی به سوی ما کن
که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد
سخنی که نیست طاقت که ز خویشتن بپوشم
به کدام دوست گویم که محل راز باشد
چه نماز باشد آن را که تو در خیال باشی
تو صنم نمی‌گذاری که مرا نماز باشد
نه چنین حساب کردم چو تو دوست می‌گرفتم
که ثنا و حمد گوییم و جفا و ناز باشد
دگرش چو بازبینی غم دل مگوی سعدی
که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد
قدمی که برگرفتی به وفا و عهد یاران
اگر از بلا بترسی قدم مجاز باشد
تک بیت های ناب
هر نا کس و کس می کند آزار دل من
با آنکه به گیتی سر آزار کسم نیست
مشفق کاشانی
هر چند موثر است باران
تا دانه نیفکنی نروید
سعدی
هر کجا رفتیم داغی بر دل ما تازه شد
سوخت آخر جنس ما از گرمی بازارها
بیدل دهلوی
هر که منظور خود از غیر خدا می طلبد
چو گدایی است که حاجت ز گدا می طلبد
خادم اصفهانی
چو گدایی است که حاجت ز گدا می طلبد
خادم اصفهانی
غافل از مور مشو گرچه سلیمان باشی که ز هر ذره به درگاه خدا راه بود
صائب تبریزی
غمگین مکن اگر نکنی شاد خاطری گر مرهم دل نشوی نیشتر مباش
صائب تبریزی
غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل شاید که چو وابینی خیر تو درین باشد
حافظ
در دایره قسمت ما نقطه ی تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی
حافظ
جهل و حرص و خودپسندی دشمن آسایشند
زینهار از دشمنان دوست صورت، زینهار
پروین اعتصامی
مردان پیری که جنگ می پرورند
من کاملا خسته ام، از مردان پیری که جنگ می پرورند و برای جوانانی که در آنکشته می شوند.
جورج مک گاورن
سخنان حکیمانه ابن سینا
اگر برای یک اشتباه هزار دلیل بیاورید،در واقع هزار و یک اشتباه از شما سرزده است.
اگر می دانستید که یک محکوم به مرگ
هنگام مجازات تا چه حد آرزوی بازگشت به زندگی را دارد
آنگاه قدر روزهایی را که با غم سپری می کنید می دانستید.
نشان دوست نکو آنست که خطای تو را بپوشاند
تو را پند دهد و رازت را آشکار نسازد.
تعصب در دانش و فلسفه مانند هر تعصب دیگر
نشانه خامی و بی مایگی است و همیشه به زیان حقیقت تمام می شود..
چه زیبا گفت حضرت مولانا
ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ،
ﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﺑﺮ ﻫﯿﭻ ﻣﭙﯿﭻ،
ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺎﻗﯽ؟
ﻣﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻗﯽ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ .....
آیادراسلام موسیقی حرام است؟
ازشیخ هادی نجم آبادی پرسیدند:
آیادراسلام موسیقی حرام است؟
جواب داد:
"آن موسیقی حرام است که
ازصدای کشیده شدن کفگیر
بر ته دیگ پلو همسایه غنی برخیزد ، و به گوش اطفال گرسنه
همسایه فقیر برسد".!
راستی کن، که راستان رستند
راستی کن، که راستان رستند
راستی کن، که راستان رستند
در جهان راستان قوی دستند
راستگاران بلندنام شوند
کج‌روان نیم پخته خام شوند
یوسف از راستی رسید به تخت
راستی کن، که راست گردد بخت
گر بدی دامنش گرفت چه باک؟
چکند دست بد به دامن پاک؟
راست گوینده راست بیند خواب
خواب یوسف که کج نشد، دریاب
چون درو بود راست کرداری
خواب او گشت قفل بیداری
چون به نیکی درید پیرهنی
شد مسخر چو مصرش انجمنی
پیرهن کین بود مقاماتش
دیده روشن کند کراماتش
گو بدر بر تن نکو رفتار
پوستین گرگ و پیرهن کفتار
دامنی را که در کشی ز هوا
این اثرها کند، رواست، روا
به گزاف آنچنان عزیز نشد
که گرفتار خفت و خیز نشد
چون خیانت نکرد با دل جفت
راست آمد هر آن حدیث که گفت
پاک دل را زیان به تن نرسد
ور رسد جز به پیرهن نرسد
از دو چاه و دو گرگ دیده شکنج
چه عجب گر رسد به جاه و به گنج؟
گرگ اول چو بیگناه آمد
نام او در کتاب شاه آمد
گرگ آخر چو در فضیحت ماند
ایزد او را به نام خویش بخواند
گر غلامی عزیز گردد و شاه
نه عجب، چون بری بود ز گناه
ور شود شاه خواجه? جانی
عجب اینست و نیست ارزانی
قول و فعل تو تا نگردد راست
هر چه خواهی نمود جمله هباست
کور و کر گرنه‌ای ز چاه مترس
راست باش و زمیر و شاه مترس
استوار و شجاع باش و دلیر
در نفاذ امور شرع چو شیر
بنده? شرع باش و راتب او
مگذر از شرع و از مراتب او
عقل را شرع در کنشت کند
جبن را شرع خوب و زشت کند
صدق چون راست شد روانت را
بی‌رعونت کند گمانت را
آخرین یار اولیا صدقست
اولین کار انبیا صدقست
هر که زین صدق دم تواند زد
در ولایت قدم تواند زد
تا نگردد درون و بیرون راست
بوی صدق از تو برنخواهد خاست
صدقت از نار خود سقیم کند
صبر در صدق مستقیم کند
صادقان را رجال گفت خدای
خنک آنکو به صدق دارد رای
صدق آیینه ایست حال ترا
روی نفس تو و کمال ترا
تا تو باشی، ز راستی مگذر
مکش از خط راستگاران سر
صدق میزان کرده‌ها باشد
و آنچه در زیر پرده‌ها باشد
گر چو بوبکر صدق کرداری
جز خدا و رسول نگذاری
راستی ورز و رستگاری بین
یار شو خلق را و یاری بین
صادقی، هر چه جز خداست بباز
از بد و نیک با خدا پرداز
ترسکاری، به راست رفتن کوش
ور نداری، تو خود نداری هوش
گر حکیمی دروغ سار مباش
با کژو با دروغ یار مباش
اوحدی
در جهان راستان قوی دستند
راستگاران بلندنام شوند
کج‌روان نیم پخته خام شوند
یوسف از راستی رسید به تخت
راستی کن، که راست گردد بخت
گر بدی دامنش گرفت چه باک؟
چکند دست بد به دامن پاک؟
راست گوینده راست بیند خواب
خواب یوسف که کج نشد، دریاب
چون درو بود راست کرداری
خواب او گشت قفل بیداری
چون به نیکی درید پیرهنی
شد مسخر چو مصرش انجمنی
پیرهن کین بود مقاماتش
دیده روشن کند کراماتش
گو بدر بر تن نکو رفتار
پوستین گرگ و پیرهن کفتار
دامنی را که در کشی ز هوا
این اثرها کند، رواست، روا
به گزاف آنچنان عزیز نشد
که گرفتار خفت و خیز نشد
چون خیانت نکرد با دل جفت
راست آمد هر آن حدیث که گفت
پاک دل را زیان به تن نرسد
ور رسد جز به پیرهن نرسد
از دو چاه و دو گرگ دیده شکنج
چه عجب گر رسد به جاه و به گنج؟
گرگ اول چو بیگناه آمد
نام او در کتاب شاه آمد
گرگ آخر چو در فضیحت ماند
ایزد او را به نام خویش بخواند
گر غلامی عزیز گردد و شاه
نه عجب، چون بری بود ز گناه
ور شود شاه خواجه? جانی
عجب اینست و نیست ارزانی
قول و فعل تو تا نگردد راست
هر چه خواهی نمود جمله هباست
کور و کر گرنه‌ای ز چاه مترس
راست باش و زمیر و شاه مترس
استوار و شجاع باش و دلیر
در نفاذ امور شرع چو شیر
بنده? شرع باش و راتب او
مگذر از شرع و از مراتب او
عقل را شرع در کنشت کند
جبن را شرع خوب و زشت کند
صدق چون راست شد روانت را
بی‌رعونت کند گمانت را
آخرین یار اولیا صدقست
اولین کار انبیا صدقست
هر که زین صدق دم تواند زد
در ولایت قدم تواند زد
تا نگردد درون و بیرون راست
بوی صدق از تو برنخواهد خاست
صدقت از نار خود سقیم کند
صبر در صدق مستقیم کند
صادقان را رجال گفت خدای
خنک آنکو به صدق دارد رای
صدق آیینه ایست حال ترا
روی نفس تو و کمال ترا
تا تو باشی، ز راستی مگذر
مکش از خط راستگاران سر
صدق میزان کرده‌ها باشد
و آنچه در زیر پرده‌ها باشد
گر چو بوبکر صدق کرداری
جز خدا و رسول نگذاری
راستی ورز و رستگاری بین
یار شو خلق را و یاری بین
صادقی، هر چه جز خداست بباز
از بد و نیک با خدا پرداز
ترسکاری، به راست رفتن کوش
ور نداری، تو خود نداری هوش
گر حکیمی دروغ سار مباش
با کژو با دروغ یار مباش
اوحدی
چهل تک بیت زیبا از حافظ
1. حافظ وظیفه ی تو دعا گفتن است و بس
در بند آن مباش که نشیند یا شنید
2. بس تجربه کردیم در این دار مکافات
با درد کشان هرکه در افتاد ور افتاد
3. سیل سرشک ما زدلش کین بدر نبرد
در سنگ خاره قطره ی باران اثر نکرد
4.دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
دعای نیم شبی دفع صد بلا بکند
5. همای گو مفکن سایه ی شرف هرگز
در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد
6.نیکنامی خواهی ای دل با بدان صحبت مدار
خودپسندی جان من برهان نادانی بود
7. بر این رواق زبر جد نوشته اند به زر
که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند
8.چون طهارت نبود کعبه و بتخانه یکی است
نبود خیر در آن خانه که عصمت نبود
9. عیب می جمله بگفتی هنرش نیز بگوی
نفی حکمت مکن از بهر دل عامی چند
10. فیض روح القدس ار باز مدد فرماید
دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می کرد
11. در هوا چند معلق زنی و جلوه کنی
ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد
12. روز در کسب هنر کوش که می خوردن روز
دل چون آینه در زنگ ظلام اندازد
13. نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسأله آموز صدمدرس شد
14. من از بیگانگان هرگز ننالم
که با من هرچه کرد آن آشنا کرد
15. با خرابات نشینان ز کرامات ملاف
هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد
16. شهر خالی است ز عشاق مگر کز طرفی
دستی از غیب برون آید و کاری بکند
17. جام می و خون دل هر یک به کسی دادند
در دایره ی قسمت اوضاع چنین باشد
18. مرغ زیرک نشود در چمنش نغمه سرای
هر بهاری که به دنبال خزانی دارد
19. گوهر پاک بیاید که شود قابل فیض
ورنه هر سنگ و گلی لؤلؤ و مرجان نشود
20. ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق
هر عمل اجری و هر کرده جزائی دارد
21. تو بندگی چون گدایان به شرط مزد مکن
که خواجه خود روش بنده پروری داند
22. اوقات خوش آن بود که با دوست بسر شد
باقی همه بیحاصلی و بیخبری بود
23. در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود
24. سعی نابرده در این راه به جایی نرسی
مزد اگر می طلبی طاعت استاد ببر
25. دوست گو یار شو و هر دو جهان دشمن باش
بخت گو روی کن و روی زمین لشکر گیر
26. ز مشکلات طریقت عنان متاب ای دل
که مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز
27.غم حبیب نهان به ز گفتگوی رقیب
که نیست سینه ی ارباب کینه محرم راز
28. مرا به کشتی باده در افکن ای ساقی
که گفته اند نکویی کن و در آب انداز
29 .فلک به مردم نادان دهد زمام مراد
تو اهل دانش و فضلی همین گناهت بس
30. بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین
کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس
31. ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال
مرغ زیرک چون بدام افتد تحمل بایدش
32. وفا مجوی ز کس ور سخن نمی شنوی
بهرزه طالب سیمرغ و کیمیا می باش
33.دلا دلالت خیرت کنم به راه نجات
مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش
34. دل ربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه آنست که باشد غم خدمتکارش
35. آن سفر کرده که صد قافله همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
36. خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد
بگذر ز عهد سست و سخنهای سخت خویش
37. گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت می گیرد جهان بر مردمان سخت کوش
38.بر بساط نکته دانان خودفروشی شرط نیست
یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش
39. در خلوص منت ارهست شکی تجربه کن
کس عیار زر خالص نشناسد چو محک
40.پای ما لنگ است و منزل بس دراز
دست ما کوتاه و خرما بر نخیل
من آن گلبرگ مغرورم، که می میرم ز بی آبی
من آن گلبرگ مغرورم، که می میرم ز بی آبی
ولی با خفت و خواری، پی شبنم نمی گردم
ز هوشیاران عالم، هر که را دیدم غمی دارد
دلا دیوانه شو، دیوانگی هم عالمی دارد
موی سیاهم بِرَهت کرده ام سپید
تا که نگویند نیست بالاتر ز سیاهی رنگ
پیری آن نیست بر سر بزند موی سپید
هر که این معنا نداند واقعا پیر است
شاعر: علی اصغر شهبازی
تک بیتی های ناب و زیبا
عمری گذشت و ساخته ام با نداشتن
ما قـُــوّت پرواز نــداریم، وگــــرنه
عمری‌ست که صیاد شکسته ست قفس را
رفیع مشهدی
اگر پند خردمندان به شیرینی نیاموزی
فلک این پند به تلخی بیاموزد تو را روزی
(صائب تبریزی)
تو به حالِ من مسکین به جفا می نگری
من به خاک پایت، به وفا می نگرم
سعدی
دور شو از برم ای زاهد و بیهوده مگوی
من نه آنم که دگر گوش به تـزویر کنم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در محفلی که خورشید اندر شمار ذره ست
خود را بزرگ دیدن، شرط ادب نباشد
حافظ
بس حلقه زدم بر در و حرفی نشنیدم
بس حلقه زدم بر در و حرفی نشنیدم
من هیچکسم یا که درین خانه کسی نیست؟
بیدل شیرازی
تک بیتی های زیبا
ز هشیاران عالم هرکه را دیدم غمی دارد
دلا دیوانه شو دیوانگی هم عالمی دارد
آقا بیگم
گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمد
گفتا خموش حافظ، کاین غُصه هم سر آید
حافظ
خاموش مکن آتش افروخته ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم
فاضل نظری
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم
فاضل نظری
خود را خراب ساز و مکن خانه ای خراب
یعنی که تا غبار توان شد صبا مباش
جلال اسیر
من در روزگاری تیـــره زندگی میکنم
من در روزگاری تیـــره زندگی میکنم
در روزگاری که ســـاده سخن گفتن ،
نشان بیخردی است....
و پیشانی بی چــین،
نشان بی تفاوتی
آری،
آنکه می خندد
خبر فاجعه را دریافت نکرده است...
برتولت برشت
یک روز رسد غمی به اندازه کوه
یک روز رسد غمی به اندازه کوه
یک روز رسد نشاط اندازه دشت
افسانه زندگی چنین است گلم
در سایه کوه باید از دشت گذشت
** مجتبی کاشانی **
خداگو
با خداجو فرق دارد
حقیقت با هیاهو فرق دارد
بسا مشرک که خود قرآن بدست است
نداند در حقیقت بت پرست است
** مهدی سهیلی **
ای دل ز زمانه رسم احسان مطلب
ای دل ز زمانه رسم احسان مطلب
وز گردش دوران سرو سامان مطلب
درمان طلبی درد تو افزون گردد
با درد بسازو هیچ درمان مطلب
** خیام **
ما باید طبیعت را به چشم مادرمان بنگریم
ما باید طبیعت را به چشم مادرمان بنگریم و با آرامش خودمان را به او تسلیم کنیم تا بتوانیم خیلی راحت احساس کنیم که به جهان باز می گردیم همانطور که همه موجودات دیگر باز می گردند.
همه ما در حقیقت جزء جدایی ناپذیر این کلیم. طغیان عبث است، ما باید خودمان را به این جریان بزرگ واگذاریم .
هرمان هسه
راستی کن، که راستان رستند
راستی کن، که راستان رستند
در جهان راستان قوی دستند
راستگاران بلندنام شوند
کج‌روان نیم پخته خام شوند
یوسف از راستی رسید به تخت
راستی کن، که راست گردد بخت
گر بدی دامنش گرفت چه باک؟
چکند دست بد به دامن پاک؟
راست گوینده راست بیند خواب
خواب یوسف که کج نشد، دریاب
چون درو بود راست کرداری
خواب او گشت قفل بیداری
چون به نیکی درید پیرهنی
شد مسخر چو مصرش انجمنی
پیرهن کین بود مقاماتش
دیده روشن کند کراماتش
گو بدر بر تن نکو رفتار
پوستین گرگ و پیرهن کفتار
دامنی را که در کشی ز هوا
این اثرها کند، رواست، روا
به گزاف آنچنان عزیز نشد
که گرفتار خفت و خیز نشد
چون خیانت نکرد با دل جفت
راست آمد هر آن حدیث که گفت
پاک دل را زیان به تن نرسد
ور رسد جز به پیرهن نرسد
از دو چاه و دو گرگ دیده شکنج
چه عجب گر رسد به جاه و به گنج؟
گرگ اول چو بیگناه آمد
نام او در کتاب شاه آمد
گرگ آخر چو در فضیحت ماند
ایزد او را به نام خویش بخواند
گر غلامی عزیز گردد و شاه
نه عجب، چون بری بود ز گناه
ور شود شاه خواجه? جانی
عجب اینست و نیست ارزانی
قول و فعل تو تا نگردد راست
هر چه خواهی نمود جمله هباست
کور و کر گرنه‌ای ز چاه مترس
راست باش و زمیر و شاه مترس
استوار و شجاع باش و دلیر
در نفاذ امور شرع چو شیر
بنده? شرع باش و راتب او
مگذر از شرع و از مراتب او
عقل را شرع در کنشت کند
جبن را شرع خوب و زشت کند
صدق چون راست شد روانت را
بی‌رعونت کند گمانت را
آخرین یار اولیا صدقست
اولین کار انبیا صدقست
هر که زین صدق دم تواند زد
در ولایت قدم تواند زد
تا نگردد درون و بیرون راست
بوی صدق از تو برنخواهد خاست
صدقت از نار خود سقیم کند
صبر در صدق مستقیم کند
صادقان را رجال گفت خدای
خنک آنکو به صدق دارد رای
صدق آیینه ایست حال ترا
روی نفس تو و کمال ترا
تا تو باشی، ز راستی مگذر
مکش از خط راستگاران سر
صدق میزان کرده‌ها باشد
و آنچه در زیر پرده‌ها باشد
گر چو بوبکر صدق کرداری
جز خدا و رسول نگذاری
راستی ورز و رستگاری بین
یار شو خلق را و یاری بین
صادقی، هر چه جز خداست بباز
از بد و نیک با خدا پرداز
ترسکاری، به راست رفتن کوش
ور نداری، تو خود نداری هوش
گر حکیمی دروغ سار مباش
با کژو با دروغ یار مباش
اوحدی
بهتر است به جای لعنت فرستادن به تاریکی
بهتر است به جای لعنت فرستادن به تاریکی، شمعی بیافروزیم.
(کنفوسیوس)
بعضی ها برای زمین زدن شما تمام تلاش خودرا میکنند
مراقب باشید:بعضی ها برای زمین زدن شما تمام تلاش خودرا میکنند
ولی درمقابل چشمان شما تظاهربه کمک کردن میکنند
ﻣﺎ ﻫﻤﮕﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺎﺭﻩ، ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ.
ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﮕﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺎﺭﻩ، ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ.ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﺎ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﻢ
ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ،
ﺑﻪ ﻧﻔﻌﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.
ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ،
ﭼﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺠﺮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﯾﺎﻓﺘﻨﯽ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
" ﺭﯾﭽﺎﺭﺩ ﺑﺎﺥ ".
هیچ مترسکی را شبیه گرگ نساخته اند
هیچ مترسکی را
شبیه گرگ نساخته اند
شبیه پلنگ یا خرس هم نساخته اند
به گمانم ترسناک تر از آدمیزاد نیافته اند
مترسک سازها...
به گمانم ترسناک تر از آدمیزاد نیافته اند
مترسک سازها...
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﺰﺷﮏ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﺎﺷﺪ
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﺰﺷﮏ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﺎﺷﺪ
ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﻧﺪ ..
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭﺣﺸﯽ ﺍﻧﺪ ..
ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ
ﻣﺮﺩﻣﺶ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮕﻨﺪ ...
.ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﻧﺪ ..
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭﺣﺸﯽ ﺍﻧﺪ ..
ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ
ﻣﺮﺩﻣﺶ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮕﻨﺪ ...
" ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ "
شعر زندگی از سهراب سپهری
شعر زندگی از سهراب سپهری
شب آرامی بود
می روم در ایوان، تا بپرسم از خود
زندگی یعنی چه؟
مادرم سینی چایی در دست
گل لبخندی چید ،هدیه اش داد به من
خواهرم تکه نانی آورد ، آمد آنجا
لب پاشویه نشست
پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند ، و مرا برد، به آرامش زیبای یقین
:با خودم می گفتم
زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست
زندگی ، آبتنی کردن در این رود است
وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده ایم
دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟
!!!هیچ
زندگی ، وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند
شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری
شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت
زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
ظرف امروز، پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز، دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی با، امید است
زندگی یاد غریبی است که در سینه خاک
به جا می ماند
زندگی ، سبزترین آیه ، در اندیشه برگ
زندگی، خاطر دریایی یک قطره، در آرامش رود
زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر
زندگی، باور دریاست در اندیشه ماهی، در تنگ
زندگی، ترجمه روشن خاک است، در آیینه عشق
زندگی، فهم نفهمیدن هاست
زندگی، پنجره ای باز، به دنیای وجود
تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازی این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست
زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند
چای مادر، که مرا گرم نمود
نان خواهر، که به ماهی ها داد
زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات ست ، میان دو سکوت
زندگی ، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدن و رفتن ما ، تنهایی ست
من دلم می خواهد
قدر این خاطره را دریابیم.
سهراب سپهری